Sesli ve görüntülü izle .

Sevgili dostlar,

Siyasette artık o kadar düşük bir profil var ki,

herkes kendini bir yerlere konumlandırmaya çalışıyor.

Her geçen gün, siyaset bilgi birikimi olanların millete hizmet etmek için kullanması gereken bir alan olmaktan çıkıp, kişisel çıkarların peşinden koşulan bir yere dönüşüyor.

Geçtiğimiz günlerde Cumhurbaşkanı’mızın konuşmasını dinlerken dikkatimi çeken bir şey oldu.

Cumhurbaşkanımız, ülkenin geleceği üzerine ciddi bir şekilde konuşurken, bazı insanlar onun her cümlesini kesip, dalkavukluk yapıyordu.

izlerken dahi bir seçmen olarak utandım. ,

bir kadın, Cumhurbaşkanının konuşmasının ortasında “Özledim, özledim seni özledim” diye bağırarak abdurrahman önülün ilahisini söyleyerek bir rezalete imza attı.

Evet, belki de duygusal bir çıkış yaptığını zannediyor o küçük beyni ile.

devletin zirvesindeki kişi ciddi bir sorunla uğraşırken bu tür bir davranış sadece komik değil, üzücü de.

Bu, ülkemizin geldiği noktayı en iyi şekilde özetliyor.

Bir devletin başındaki kişi, sınırlarımızda savaş verirken, bazı insanlar bir şarkı gibi “özledim” diyerek ciddiyeti yerle bir ediyor. Dalkavukluk yapıyor.

Sayın Cumhurbaşkanımıza bir seçmen olarak seçmenlerin dili olarak sesleniyorum: Lütfen bu dalkavuklardan kurtulun. ,Onlardan bir fayda çıkmaz.

Bu tür insanlar, ülkenin geleceğine katkı yapmaz;aksine seçmen uzaklaşır. ,Son seçimde olduğu gibi.

Bu tür düşük profil figürlerden kurtulmalı, nitelikli insanlarla siyaset yapılmalıdır. ,Artık  bu yağ tabakasından kurtulup  halk için çalışan kadrolara yönelmesi gerekiyor.

Bu sloganik sözlerden ileri gidilmeli.

Çünkü bu şekilde, sadece kaliteli politikalarla ülkemiz kalkındırılabilir.

Bu noktada aklıma bir hikaye geliyor….

Padişahın biri patlıcanı çok severmiş.

Ne zaman “şu patlıcan musakkaya bir türlü doyamıyorum” dese.

Dalkavuğu da; “Aman padişahım, siz söyleyince ağzımın suyu akıyor, akşam olsa da yesek.”
Padişah imambayıldıdan söz edecek olsa;  “şu imambayıldıyı icat edenin mekânı cennet olsun, nefis bir yemek, insan yemeye doyamıyor” dermiş.

Padişah; karnıyarıktan, patlıcan dolmasından, kızartmasından, kebabından, patlıcan salatasından, turşusundan ve reçelinden söz ettikçe, dalkavuk da göklere çıkarırmış.

Gel zaman git zaman padişah patlıcandan nefret etmiş, sofraya değil yemeği, salatası, turşusu, tatlısı patlıcanın “p” harfinin gelmesini bile yasaklamış.

“Şu patlıcan musakkanın neresini beğenirler de yerler, bir türlü anlamıyorum” dediğinde .

Dalkavuk da padişahın sözünü tamamlarmış. “Aman padişahım bu musakkanın yenilmesini yasaklamak lazım.”

Padişah bir başka gün;

“Bu insanlara hayret ediyorum; o kadar güzel salata çeşidi varken akşam yemeğinde tutup patlıcan salatası yiyorlar, anlamak mümkün değil.”

Dalkavuk sözünü kesercesine atılarak eklemiş, “insanlarda damak zevki diye bir şey yok, en iyisi patlıcanın yetiştirilmesini yasaklamak. Adını bile duymaktan nefret ediyorum.”

Bu konuşmaları duyan biri dayanamamış ve padişahın olmadığı ortamda dalkavuğa sormuş.

“yahu sen bir zamanlar patlıcanı met eder ve adeta göklere çıkarırdın, şimdi ise patlıcanı ve yemeklerini kötülüyorsun, nasıl olur da bu kadar değişebilirsin, hayret”

Dalkavuk da hemen yanıtlamış:

“Bana bak arkadaş bana bak. Ben patlıcanın değil padişahın dalkavuğuyum anladın mı?”

Bu hikaye, siyasetimizdeki dalkavukluk kültürünü tüm çıplaklığıyla anlatır.

Gerçek bir hizmet ve kalkınma sağlanacaksa, dalkavuklardan değil, nitelikli, dürüst ve halkın çıkarlarını gözeten siyasetçilerden söz etmemiz gerekir.

Çünkü, aksi takdirde, hepimiz patlıcanın değil, dalkavukluğun peşinden sürükleniriz.

Analiz nejmettin yıldırım